چکیده :
پلی کاپرولاکتون (Polycaprolactone) یک پلی استر نیمه بلورین است که دمای گذار شیشه ای آن حدوداً 60 – درجه سانتی گراد و دمای ذوب آن در محدودة 57-64 درجه سانتی گراد قرار دارد. این پلیمر به راحتی در دماهای پایین فرآوری می شود ولی به علت ماهیت نیمه بلورین و آب گریزی شدید، تخریب پلی کاپرولاکتون بسیار کند است.
از ویژگی های جالب این پلیمر توانایی آن در ترکیب شدن با مواد گوناگون است. مشکل اساسی این ماده ترشوندگی ، ضعیف، تخریب آرام در محیط بدن و تکثیر سلولی ضعیف بر سطح آن است که استفاده از این پلیمر را در ساخت داربست های مهندسی بافت محدود می کند. رفتار این، پلیمر به شدت تابع جزیی است که با آن ترکیب می شود.
مهندسی بافت (Tissue Engineering) در حال حاضر به عنوان روشی به منظور ترمیم بافت های آسیب دیده بدن مورد توجه قرار گرفته است. یک داربست ایده آل به منظور استفاده در مهندسی بافت باید دارای ویژگی هایی چون عدم سمیت سلولی و خواص متناسب با بافت مورد نظر باشد . در مورد مهندسی بافت استخوان،(Bone Tissue Engineering) خواص زیستی و خواص مکانیکی اهمیت زیادی دارد.
تعداد اسلاید : ۲۹ اسلاید
