شرح فایل
وصیت از ریشه «وصی» و در لغت به معنای عهد، فرمان دادن وسفارش کردن می باشد.ودر صورت نبودن شخص متوفی به امور او پرداختن.
هر
انسانی می تواند در طول زندگی خود بارها وصیت کند. این وصیت می تواند کتبی
باشد یا شفاهی. نوشتن وصیت نامه هر چند از حیث حقوقی امری اختیاری به شمار
می رود، ولی در شرع آن قدر بر این مطلب تاکید شده که به عنوان یک تکلیف
دینی مهم تلقی می شود.
بنابراین
به صرف جنبه حقوقی نمی توان کسی را وادار به نوشتن وصیت نامه کرد. تنظیم
وصیت نامه بستگی به علایق دینی و حقوقی فرد دارد و اینکه مایل باشد برای
امور شرعی، شخصی و مالی خود پس از فوت تعیین تکلیف کند.در بین مسلمانان
نوشتن وصیت نامه امری معمول و متداول به شمار می رود به خصوص که این اعتقاد
وجود دارد که نوشتن وصیت نامه ضمن انجام تکلیف و واجب شرعی، موجب طول عمر و
ثواب دنیا و آخرت می شود و هر کس که وصیت نامه اش را می نویسد، در واقع
خود را مهیا و آماده پیوستن به معبود می کند. بنابراین چنانچه تصمیم به
تنظیم وصیت نامه برای خود یا دیگران داشته باشیم بهتر است با آثار حقوقی آن
آشنا شویم.
دولتها
و حکومتها همواره در طول تاریخ با ترور و اقدامات تروریستی علیه نمایندگان
سیاسی و بزرگان کشوری و لشکری خود مواجه بوده اند. گروههای مخالف گاه با
ایدئولوژی های افراطی و گاه با انگیزه های خیرخواهانه در صدد اثبات عقاید و
با اعلان انزجار خود به اقدامات تروریستی تمسک جسته اند. در گذر تاریخ نیز
بویژه قبل از انقلاب اسلامی گروههای موسوم به فدائیان اسلام به رهبری نواب
صفوی با ایدئولوژی و روشهای خاص خود و با اهداف خیرخواهانه و نیل به این
مقصود با روشهای خشونت بار و در رأس آن سوءقصد، در جهت تضعیف کردن نظام
فاسد حاکم گام
برداشته
اند. بنابر این مبرهن است که هر رژیم یا نظام نوپایی که قدرت را بدست می
گیرد جهت سرکوب مخالفان و تضمین امنیت ملی که ضامن بقای آن دولت است می
کوشد تا با ممنوع کردن چنین رفتارهایی و اعمال کیفرهای نسبتاً شدید با یک
رویکرد سرکوب گرایانه، نسبت به این گونه جرائم، راه حل و پاسخی ارائه دهد.
جرم
سوء قصد به مقامات به لحاظ توالی فاسدی که از آن ناشی می شود و عمدتاً سبب
اختلال در نظم عمومی و سست شدن نهادهای امنیتی جامعه می شود جرم علیه
امنیت کشور محسوب و در غالب کشورها مورد جرم انگاری خاص قرار گرفته است. در
این نوشتار که شامل ۳ فصل، ۹ گفتار و ۸ مبحث میباشد کوشش شده است که جرم
دو مقصد علیه مقامات سیاسی مذهبی داخلی و خارجی را از منظر سابقه تاریخی،
ارتباط با عناوین مشابه و ارکان و بعضاً موارد شکلی مانند صلاحیت مورد
تحلیل و بررسی قرار گیرد.